Voor Rebecca Pulse was het een spannende dag. Ze was pas 18 jaar geworden en had afgelopen maand met de leiding van het weeshuis Levenslijn gezocht naar haar eerste huisje. Wennen, want zolang ze zich kan herinneren woont ze hier al, met veel andere kinderen. Maar nu is het tijd om op zichzelf te gaan, naar een huisje, alleen. Hoewel ze erg nieuwsgierig was keek ze er ook erg tegenop. In weeshuis Levenslijn voelde ze zich op haar gemak en was er altijd wel iemand om iets leuks mee te doen. Met haar oude kamergenootjes stond ze nog even in de gang te praten, want het was bijna tijd om te gaan. Ze kende elkaar al jaren, Saar was erbij gekomen toen ze beide 8 jaar waren en Rosanna kwam op haar 12e. Zij wisten nog wel eens wat te vertellen over hun familie en over vroeger en Rebecca luisterde altijd aandachtig. Familie vond ze het mooiste wat er is, ook al kon ze haar eigen familie niet meer herinneren. Niet alleen voor Rebecca brak er nieuwe tijden aan. Ook Rosanna en Saar waren bezig in het uit-huis-project. Rosanna was pas 18 geworden en voor Saar duurde het niet meer dan een maandje. 'We gaan elkaar zeker opzoeken,' zei Saar! 'Tuurlijk!' reageerde de andere meiden. Rebecca nam afscheid en meldde zich bij de leiding.
De dagen die erop volgde verliepen voor Rebecca enorm rustig. Als je je hele leven een weeshuis met ongeveer 10 kinderen en leiding gewend bent, dan is op jezelf wonen een hele verandering. Zo duurde het ook een paar dagen voordat ze het koken onder de knie kreeg. Vooral de roerei was haar favoriete, makkelijke gerecht om te maken. Wel weer een voordeel was dat ze haar televisie niet meer hoefde te delen. En nu kon ze dus kijken wat ze wilde. Op dit moment voornamelijk woonprogramma's. Een plekje voor jezelf is leuk, maar nu is het nog een kale bedoeling en ze raakte door de afleveringen helemaal geïnspireerd! Maar ze kon ook genieten van mooie verhalen. Hoewel Rebecca een huiselijk typje is geniet ze ook enorm van de buitenlucht en besloot ze er regelmatig op uit te trekken om Oasis Springs beter te leren kennen. Vooral het park vond ze een gezellige plek. Ouders met hun kroost, mensen die een potje schaken en picknicktafels met mooi uitzicht. In een van haar boeken had ze al wat over het schaken gelezen, maar eenmaal achter het schaakbord bleef het toch nog verwarrend. Een aardige buurtbewoonster had haar wat basisdingen uitgelegd, maar heel lang daarna bleef ze niet. Waarschijnlijk had ze gehoopt op een spannend potje schaak. En ook in de bar was het niet raak. De meiden daar zagen er leuk uit, maar waren alleen maar met zichzelf bezig, en hoe ze die griezel moesten ontwijken. Uiteindelijk besloot Rebecca na haar laatste slok naar huis te gaan. Voordat haar eerste werkdag begon had ze nog een weekendje vrij en die benutte ze goed. Zo bezocht ze het museum en bestudeerde verschillende kunstwerken. Ook kocht ze een schildersezel die ze achter haar huisje neerzette en nam de rest van het weekend de tijd om lekker te oefenen. Het ging lekker op het werk. Het vele oefenen en de gezelligheid met collega's bezorgde Rebecca al snel een promotie. En met een maandje tijd had ze haar oude simpele woonkamer omgetoverd in een warme gezellige woonkamer. En zo genoot ze op haar vrije zaterdagochtend van een leuke film op tv totdat de deurbel ging. Na de verbaasde blik van Rebecca begon Erik in de woonkamer te vertellen. 'Blijkbaar hebben je begeleiders bij Levenslijn niks gezegd, maar in je eerste jaar alleen krijg je begeleiding van een mentor. En niet zomaar een mentor, maar iemand die ook uit Levenslijn komt. 10 jaar geleden zat ik in het huis-uit-project van Levenslijn Oasis Springs,' vertelde hij. 'Mij heeft het heel erg geholpen!' voegde hij er nog aan toe. 'Oké,' antwoordde Rebecca. 'Moet ik nog iets speciaals doen?' 'Nee hoor, ik kijk gewoon of de overstap van het wonen met begeleiding naar zelfstandig wonen je goed afloopt en stuur je waar nodig een beetje bij. Vroeger kwamen veel kinderen uit het weeshuis nadat ze vertrokken op het slechte pad en met dit project proberen we dat te verminderen!' De volgende middag had Rebecca met Saar afgesproken en werd het onderwerp besproken. 'Oh ja hoor, die heb ik ook! Mijne is een moeder van 35! Tessa heet ze! Aardige vrouw! Ze heeft ook goede tips! Wat voor iemand heb jij?' 'Euhm.. Erik. Hij is 29 en werkt in de zaken dacht ik. Maar ik moet er nog wel even aan wennen!' antwoordde Rebecca. 'Ja dat snap ik wel!' zei Saar. 'Het is ook niet hoe het hoort. Je hoort natuurlijk gewoon je ouders om hulp te kunnen vragen.' Het werd even stil! 'Maarja, dat gaat helaas niet!' Weken volgde zonder een bezoekje van Erik. Niet dat Rebecca het erg vond, zo kon ze even aan het idee wennen. Ze bezocht zo af en toe het park in Willow Creek, waar ze in haar tienertijd vaak te vinden was met Rosanne en Saar. Ook bleef Rebecca veel tijd doorbrengen achter de schildersezel en experimenteerde met verschillende stijlen. Ze had nog niet echt een idee in welke stijl ze uiteindelijk wilde gaan richten, maar vond het leuk om alles een beetje uit te proberen. Ze ging naar het kleine gezellige cafeetje bij het park en daar raakte de twee in gesprek. Zo vertelde Erik hoe hij 10 jaar geleden een mentor kreeg. 'Een hele strenge man - zat bij de gemeente - ik was alleen maar lol aan het trappen!' Maar op een gegeven moment begon hij zich op Rebecca te richten. 'Waar droom je nog van? Wat wil je bereiken?' vroeg Erik op een gegeven moment. 'Ja.. ik ben wel een huisje, boompje, beestje, type!' antwoordde ze. 'Kijk, dan wordt het tijd om te socializen!' zei Erik met een grijns. Hij riep de jongeman die net binnen kwam lopen en ging zelf wat anders doen. De jongeman greep zijn kans en nam meteen Erik zijn plek in. Zo makkelijk was hij nog nooit met een meisje aan de praat geraakt en begon over van alles en nog wat te vertellen. Rebecca luisterde half naar het wetenschappelijke verhaal wat hij op een gegeven moment had.
Stomme opdracht, dacht ze, en knikte maar weer naar haar gesprekspartner.
5 Reacties
|