Enkele uurtjes later stond Kaia op. Vandaag zouden de tweeling Liza en Ryan hier hun verjaardag vieren en ze moest nog van alles klaarzetten. Daarnaast stond over één uur Wendy al voor de deur om mee te helpen.
Nadat hij zijn tante haar kopje koffie had gegeven en even bij de familie was gaan zitten, besloot Maxon naar de achtertuin te gaan, waar ook wat familieleden waren. Zo ging hij aan tafel zitten, waar Liza en Ryan, de jarige tweeling in gesprek waren met Kaia. Maxon keek eens goed naar zijn nichtje Liza. Het was hem nooit eerder opgevallen. Maar laatst had Wendy een stapel foto's langsgebracht toen ze op zoek waren naar roodharige familieleden vanwege Aspen, en had Maxon ook foto's gezien van zijn oma, Rebecca, die hij nooit had ontmoet. Maar wat lijkt Liza op haar zeg! De rest van de familie had niet in de gaten dat Maxon er niet meer tussen zat, zelf Logan niet, toen hij iets later met Eva aankwam. Logan ging naast zijn zus zitten terwijl Kaia hem koffie en taart gaf en Eva rende naar buiten, waar haar neefje Aspen, en Aspen's beste vriend Luuk een spelletje aan het doen waren en besloot Eva om mee te doen. Maar een paar dagen later begon Kaia toch over Maxon zijn afwezigheid. 'Waar was je toch opeens. Tamara en Paul gingen naar huis en ik kon je niet vinden om hun gedag te zeggen!' Maxon keek Kaia een beetje ongemakkelijk aan. Hij had nog steeds niet het ufo incident verteld en wist ook niet of dat wel een goed idee was. Kaia zou vast denken dat hij gestoord was geworden. 'Ik voelde me niet zo lekker en ben toen in de slaapkamer even op de bank gaan zitten, maar uiteindelijk in slaap gevallen!' biechtte hij op. 'Tja, vind je het gek met zo'n buik. Je wordt dikker, zal zeker ook wel door ongezonde snacks komen?' vroeg Kaia. 'Misschien wordt het tijd om wat beter te eten en misschien iets aan lichaamsbeweging doen. Zo'n bierbuikje staat je niet!' Maxon kon het niet onkennen. Zijn buik was in de afgelopen dagen iets dikker geworden. Een aantal van zijn broeken paste hij niet eens meer in en soms had hij ook trek in de raarste dingen op de raarste momenten. Alleen kon hij zich niet in Kaia's idee vinden om aan lichaamsbeweging te doen. 'Ik heb nog nooit iets aan sport gedaan en het is ook nooit nodig geweest..' zei hij. 'Ja, je wordt ook een dagje ouder,' was Kaia's reactie geweest. Ze hield haar standpunt en vond dat Maxon wel wat sportiever mocht worden.
Alleen kreeg Maxon niet lang de kans om van de natuur te genieten en moest hij zich toch snel druk maken. Een paar flinke steken in zijn buik zorgde ervoor dat hij zich snel naar huis haastte, en eenmaal net binnen begon zijn buik ook nog te gloeien. Hij herkende het felle licht dat ook om zijn voeten waren verschenen voordat hij de ufo werd ingezogen en in lichte paniek liep Maxon meteen naar de computer. Nu was het dan toch echt tijd voor antwoorden. Hoewel internet niet je vriend is als je een medische vraag hebt, durfde hij er niet mee naar een dokter of naar het ziekenhuis. Ze zouden hem vast opsluiten in de psychiatrische afdeling. Na veel pagina's tegen te zijn gekomen over tumoren en gezwellen kwam Maxon dan na lang zoeken op een vreemd forum terecht. Maar een topictitel trok zijn aandacht en hij opende de post. Alles wat er in beschreven werd herkende hij. Toch schrok hij enorm van het einde van het bericht. De post liet hem geloven dat hij een aliënbaby in zijn buik had zitten. Maar hoe dan? Na nog een halfuur naar het scherm te hebben gestaard en hier en daar een aantal andere topics op het forum te hebben doorgelezen, kwamen Kaia en Aspen thuis en besloot Maxon het forum weg te klikken en naar de badkamer te vluchten. Het forum was pro buitenaards leven, iets waar Maxon tot voor kort totaal niet in geloofde en vermoedde dat ook van Kaia. Hij dacht na over de dingen die er op het forum hadden gestaan, terwijl hij juist het bad in was gegaan om zijn hoofd leeg te maken. Maar het hielp niet. Hij bleef denken aan het forum en staarde naar zijn buik. Zou er dan echt een baby inzitten? Ook de volgende dag werd hij moe wakker, maar na het aankleden werd Maxon klaarwakker van de schrik. Zijn buik voelde weer raar aan en er kwam weer een lichtgevende gloed vanaf. Nu met de gedachte in zijn achterhoofd dat het misschien om een aliënbaby kon gaan raakte Maxon in paniek. Hij schrok enorm en schreeuwde van alles. Keek verward naar zijn buik en probeerde ook maar iets te bedenken hoe hij dit kon oplossen. Kaia die in de keuken bezig was, had alles laten vallen en was naar de slaapkamer toegerend. 'Wat is er?' vroeg ze geschrokken.
En Kaia hield dat vol. Naast de beleefde ontbijt- en avondeetgesprekken met Aspen aan tafel, vermeed ze Maxon. Niet dat dit heel moeilijk was aangezien de twee al langs elkaar heen leefde, maar de momenten dat ze nu beide thuis waren, dook Kaia in een boek, ging ze schilderen of een klusje doen. Uiteindelijk had Maxon zijn zusje opgebeld die een uurtje later voor de deur stond. Ook voor haar was het even schrikken toen Maxon zijn verhaal deed, maar ze trok niet gelijk haar conclusies. Ze stelde juist vragen aan Maxon en zo liet hij onder andere de site zien waar hij de informatie vandaan had. 'Ik moet even wennen aan het idee broer en ik weet ook niet helemaal of ik het kan geloven. Het is ook gewoon zo bizar!' zei Wendy. 'Ik snap het,' zei Maxon zachtjes. Hij voelde zich alleen met deze kwestie. 'Dat wil niet zeggen dat ik er niet voor je ben,' begon Wendy die haar broers teleurstelling opmerkte. 'Wat het ook is... ik ben er voor je!' Wendy bleek zeker een grote hulp te zijn. Zo gingen ze samen naar tante Tamara, die een medische achtergrond had, ook al was ze nu met pension. Tamara kon uiteindelijk met zekerheid zeggen dat er een levens iets in Maxon zijn buik bevond. Iets wat Maxon als een oplichting en een schrik tegelijk ervaarde. Opluchting omdat hij gelijk had, maar hoe moest hij hier nu mee omgaan en hoe moest het eruit. 'Als het zover is moet je naar dit ziekenhuis gaan,' zei Tamara terwijl ze haar neef een visitekaartje gaf. 'Deze arts,' en ze wees naar een naam op het kaartje, 'staat open voor de minder reguliere medische situaties. Je kan met een gerust hart naar hem toe gaan zonder dat je opgepakt of weggestopt wordt of iets degelijks!' Dat was fijn nieuws voor Maxons, want een aantal weken later was het tot zijn grote schrik zover. Blijkbaar liet een aliënbaby niet 9 maanden op zich wachten. Hij besloot niet naar Kaia of Aspen te gaan. Kaia geloofde het nog steeds niet en tegen Aspen had Maxon ook niet veel verteld. ... belandde hij in een zelfde soort machine waar jaren geleden ook Kaia in had gelegen met toen nog Aspen in haar buik.
0 Reacties
|