De volgende dag liep Kaia de kamer in, die voorheen altijd haar schilderkamer was en keek verschrikt naar wat ze daar aantrof. Alleen de wieg al zag er raar uit en wat ze van de inhoud van die wieg moest vinden, wist ze niet zo goed. 'Strontvlekjes...,' zei Maxon met grote moeite en walging. 'Strontvlekjes? Baby's zal je bedoelen. Maxon bleef naar zijn vriendin staren. Hij kende Kaia nu al jaren en ze hadden een mooi leven opgebouwd samen. Hij wist ook dat ze een nuchter type was en zich niet bezig hield met onnatuurlijke idealen, maar dat zelfs na de geboorte van de tweeling het nog niet kon geloven en zo afkeurend was over de kleintjes, had Maxon absoluut niet verwacht. Tuurlijk had hij verwacht dat het niet makkelijk zou zijn en misschien zelfs ongemakkelijk. Maxon die twee kinderen heeft met iemand anders, en wat voor iemand. Zelfs hij wist dat niet eens. Toen hij ontvoert werd was hij in ieder geval niet op de manier zwanger geraakt zoals Kaia ooit zwanger werd van hem. Dat was voor Maxon de druppel. De laatste tijd was het niet de relatie van de eeuw geweest. Kaia was druk met Aspen en haar schilderworkshops. Maxon was druk met Aspen, de tuin en de kinderboeken. Maar het stel was niet meer druk met elkaar. Maar dat deed er niet meer toe. Al was dat wel het geval geweest. Lezon en Santon zijn z'n zoons, en die horen gewoon bij de familie. Hij wilde er voor de kleintjes zijn. Een goede vader zijn, en niet worden zoals Adam. 'Het is klaar,' zei Maxon. 'Het is uit, over, klaar! Dit zijn mijn kinderen en daar heb je mee te dealen. Anders hoepel je maar op!' Met een arrogante blik liep Kaia de kamer uit. Maxon hoorde haar rommelen in de slaapkamer en wist dat ze haar spullen aan het pakken was, en eerlijk gezegd kon het hem niks schelen. Na ongeveer een uurtje sloeg de voordeur dicht en was Kaia vertrokken. En een paar dagen later kwam Daniël, de man van Gemma langs om de laatste spullen van Kaia op te halen. Gelukkige jaren vlogen voorbij. Zo besloot Maxon al snel om het huis aan te pakken. Veel van Kaia's stijl zat erin en hij wilde het eruit hebben. Daarnaast mocht het huis er ook wel wat mannelijker uitzien met 3 mannelijke inwoners. Santon besteedde zijn tijd graag achter de knutseltafel, die ook, na het glitterfiasco, snel naar de tuin werd verplaatst. Wel mochten de kunstwerkjes, inclusief de glitterversie mee naar binnen zodra ze droog waren en al snel hingen er een aantal werkjes in de eetkamer. Maar in het weekend, als de kinderen geen school hadden en het huiswerk netjes af was ging Maxon er met het tweetal graag op uit. Zo nam hij ze regelmatig mee naar mooie natuurplekjes en daarbij had de gemeente ook nog eens een leuke paasactie opgezet in het park. Zelf liep Maxon met zijn hengel naar een klein beekje, gooide de haak in het water en bleef daar staan, genietend met zijn ogen dicht van de warme zonnenstralen. De tweeling was in eerste instantie de paasactie helemaal vergeten en begonnen hun speurtocht naar kristallen en metalen. Maxon wist eerst niet zo goed waarom de kinderen er zo'n interesse naar hadden, maar was al blij dat het iets avontuurlijks en buiten was, in plaats van gamen achter de computer.
De tweeling had mazzel. Lezon vond al redelijk snel een ei, maar net op het moment dat Maxon het echt tijd vond om te gaan vond Santon toch ook nog een ei. Beide kregen een mooi plekje in de woonkamer. In de weekenden van de even weken was ook Aspen van de partij. Hij had besloten om bij zijn moeder te wonen. Hij vond zijn broertjes lief, maar was niet dol op kinderen en dat drukke gedoe om hem heen. En in die weekenden probeerde Maxon dan ook zoveel mogelijk tijd met zijn oudste zoon door te brengen. Zo kwam Eva, hun nichtje die recentelijk jarig was en nu ook naar de middelbare school ging, oppassen op Lezon en Santon. Maxon had na al die jaren ervaring in Granite Falls altijd snel al beet, maar ook Aspen bleef niet achter. Hij vond het daarom ook leuk om met zijn vader te gaan vissen.
0 Reacties
|