De eerste maand nadat ze Erik voor het laatst had gezien had Rebecca bijna alleen maar in bed gelegen. Ergens in haar achterhoofd wist ze ook wel dat ze zich niet zielig moest voelen om iemand die zo met haar was omgegaan, maar het was haar eerste liefde en ze kon het niet laten. Ze voelde zich helemaal leeg.
Maar op een gegeven moment kon ze er niet meer omheen en moest ze iets met haar zorgen gaan doen. Haar vermoedens werden bevestigd toen haar buik begon te groeien en ze haar broek steeds moeilijker dicht kreeg. Ze was zwanger geworden.
Gelukkig had Rebecca op tijd de voorbereiden klaar, voor de komst van de kleine. Voor een leuk prijsje hadden lokale bouwvakkers een mini verbouwing gehouden in het huis. Zo was haar slaapkamer, de kinderkamer geworden, en zelfs sliep ze in de oude woonkamer. Regelmatig liep ze de kinderkamer in, en genoot van het idee dat ze hier straks mooie momenten met de kleine zou gaan meemaken. De tijd vloog voorbij en Rebecca ging haar laatste trimester in. Alle handelingen, maar ook de buik zelf werden zwaarder en zo besloot ze na de lunch maar even te gaan dutten. Verder dook ze nog regelmatig achter de schildersezel. Nu had ze daar nog tijd voor, dat is straks wel anders. Zo maakte ze leuke schilderijtjes voor de kinderkamer, schilderijtjes voor in het huis en ook een aantal om te verkopen. Twee weken voor de uitgerekende datum stond ze daar dan, zoals elke avond voor het slapengaan in de kinderkamer. Rebecca schrok. Het was begonnen. Het is begonnen, dacht ze. In lichte paniek pakte ze snel haar tas en haastte ze zich naar het ziekenhuis.
Nadat ze de kleintjes in de wieg had gelegd en eindelijk in slaap had gekregen ging ze naar haar eigen bed toe. Nog snel even wat slaap meepakken, dacht ze. Daar krijg ik straks de kans niet meer voor. Maar dat vond Rebecca eerlijk gezegd helemaal niet erg. Ze was nu niet meer alleen, maar had twee schatten van kindjes. Ze ging liggen en trok de dekens over zich heen. Hierdoor kwam het regelmatig voor dat Rebecca tijdens het journaal al zat te knikkenbollen en bij het einde van de uitzending in slaap was gevallen. Ze was de constante vermoeidheid zo zat dat ze haar penmaatje uit Moonlight Falls om tips ging vragen.. Maar ondertussen genoot ze wel enorm van het moederschap en beleefde ze het ene na het andere mooie moment. Met Aiden, en ook met Lauren.
De tijd vloog voorbij en de tweeling groeide op. Lauren bleek erg veel op haar vader te lijken, maar had dan weer wel dezelfde haarkleur als haar moeder. Aan de ene kant erg confronterend voor Rebecca. Aan de andere kant was ze blij nog iets van Erik bij zich te hebben. In het begin had Lauren nog niet echt een hobby en deed regelmatig een spelletje op de computer. Maar ook was ze erg ambitieus bezig met een typcursus en maakte daar al snel vorderingen in. Aiden was anders. Zijn gezicht kwam erg overeen met dat van zijn moeder, maar hij had dan weer zijn vaders haarkleur. Iets wat zo was, maar waar Aiden alleen maar naar kon raden. Hij kende zijn vader niet. Al snel werd duidelijk dat Aiden liever buiten was. Lekker spelen, lekker ravotten, maar hij kon ook rustig met een hengeltje aan de oever staan. Het was dan ook Aiden die met de eerste vragen over de vader van de tweeling begon. 'Waar is pappa? Heb ik dezelfde kleur haar als pappa?' vroeg hij dan. Rebecca besloot haar oude weeshuis Levenslijn op te bellen maar dat was geen succes. 'Sorry Rebecca. Het hoofdkantoor regelt de mentoren voor het uit-huis-project. Wij kunnen je niet helpen.' 'Maar...' Maar verder kwam Rebecca niet. De verbinding was al verbroken. Rebecca wist ook wel dat je na het afronden van het project geen contact meer zou hebben met je mentor, maar dit was toch wel een bijzondere omstandigheid. Konden ze dat niet begrijpen?
Hoewel de twee-eiige tweeling van het innerlijk tot aan het uiterlijk totaal van elkaar verschilden, konden de twee het wel goed vinden samen. Samen gingen de twee naar school en kwamen 's middags ook samen weer thuis. En voordat er ook maar naar het huiswerk werd gekeken doken ze beide op de bank voor hun favoriete tv-show. 'Ja! Telesims begint!' riep Lauren enthousiast en danste met haar armen het introdansje mee!
Ook Aiden had er zin in. Hij zat met zijn kont te wiegen op de bank op de maat van de muziek.
1 Reactie
|