Een kleine maand later zat Maxon in het gemeentehuis. Het was tijd voor zijn gesprek over zijn naamswijziging. 'Maxon Leonhart?' werd er geroepen. Maxon knikte, stond op en volgde de meneer naar een klein kantoor. 'Gaat u zitten.' De man wees naar een van de groene stoelen bij het raam en nam zelf plaats op de andere. 'Goedemiddag. Mijn naam is Maurice de Jong en ik zal samen met u uw aanvraag voor naamswijziging doorlopen.' 'Goed,' ging de man verder. 'Ik heb hier een kopie van uw aanvraag bij me.' Meneer de Jong wees naar het bureau rechts van hem. 'Maxon Leonhart... naamswijziging naar...?' en de man keek Maxon vragend aan. 'Pulse,' antwoordde Maxon snel. 'Wat is je adres?' vroeg de man nu. 'der Dalweg 7 in Newcrest,' reageerde Maxon. 'Dat klopt ook!' zei de man vervolgens. Meneer de Jong pakte telkens het aanvraagformulier en legde het even later weer op het bureau. 'En je ouders zijn..?' vroeg hij terwijl hij het formulier weer weglegde. Maxon vond het maar vreemd. Was het bedoeld om hem af te leiden ofso. Het waren nou niet bepaald vragen waarover hij moest nadenken. 'Nikki Pulse en Adam Leonhart,' antwoordde Maxon. 'Aah, je wilt dus de achternaam van je vader inruilen voor die van je moeder.' 'Dat klopt,' zei Maxon knikkend. 'Oke, en waarom?' dit keer was de man heel kort af. Dus vertelde Maxon hem het verhaal. Niet het gedetailleerde verhaal over zijn vader die vreemd was gegaan, maar meer de grote lijnen. Dat Maxon het contact had verbroken met zijn vader in de puberteit. Dat hij geen behoefte had om dit te herstellen en hij zich meer verbonden voelde met zijn moeders kant van de familie. 'Oke, dat is duidelijk.' reageerde de man toen Maxon klaar was mijn zijn verhaal. 'En wat vinden je broer en zus ervan?' 'Die laten mij vrij in mijn keuze,' reageerde Maxon erop. Hij dacht erover na. Maxon had zijn reden nooit echt met Logan en Wendaline besproken, maar die wisten ook niet dat Adam vreemd was gegaan met Gina, zijn huidige vrouw. 'Je zus heet wel Pulse, maar jij en je broer niet.' zei meneer de Jong. 'Ja, zij is geboren toen mijn ouders al waren gescheiden. Maar zij en mijn broer hebben nog wel contact met Adam.' 'Dus geen naamswijzigingswensen bij een van hun?' vroeg hij vervolgens. 'Niet dat ik weet,' reageerde Maxon. Een paar dagen na het gesprek bij de gemeente zat Maxon alweer te werken aan zijn riedels. Hij had vorige week nog een promotie gehad en was de afgelopen tijd bezig geweest met het perfectioneren van zijn bestaande riedels. Maar de riedels waren niet het enige wat Maxon de laatste tijd had verbeterd. Hij had ook wat aanpassingen gemaakt aan zijn huis. Zo was het saaie, babyblauwe behang weg, had hij een aantal meubels vervangen en opnieuw ingedeeld. Zo zit de eethoek nu gelijk naast de keuken. Maar soms tijdens het klussen vroeg Maxon zich nog wel eens af of het 't allemaal wel waard was. Het huis opknappen en de leidingen verbeteren. Hij zou er geen profijt van hebben. Maxon begon steeds meer te denken aan verhuizen naar een groter huis. Helemaal nu Brittany regelmatig bleef slapen. De slaapkamer had nog een prettig formaat, maar het woongedeelte van het huis had een onpraktische vorm waardoor je weinig mogelijkheden had. Het gaf een krappe indruk, helemaal als je er met zijn tweetjes bent.
Die avond was Brittany net naast Maxon op de bank gekropen toen hij erover begon. 'Ja, lijkt mij hartstikke gezellig! Ik ga mee hoor!' reageerde ze enthousiast. Twee dagen later zat Maxon achter de computer, op huizensites te kijken. Hij had besloten dat hij wilde verhuizen, naar een huis met meer ruimte. Of in ieder geval een huis met een indeling die wat praktischer is. Maar al snel keek hij verveeld naar het computerscherm. Ook al begon hij nu beter te verdienen, waren er alsnog niet veel huizen beschikbaar in zijn nu hogere prijsklasse. Hij werd het zoeken zat en sloot de computer af om zich daarna om te gaan kleden. Nog voor het eten werd het al snel duidelijk waarom ze haar broers graag op visite wilde hebben. 'Otis en ik zijn verloofd,' gilde Wendaline enthousiast. En we gaan ook samenwonen. Hij zal hier intrekken. Dit keer was Maxon zijn moeder voor om de stralende Wendaline te feliciteren, maar maakte daarna snel ruimte vrij voor Nikki, die alleen vanwege de ouderdom niet letterlijk stond te springen. 'Alvast welkom in de familie!' Maxon stond nu bij Otis. Hij was blij voor zijn zusje. Otis is een goede gozer!
Binnen was Maxon met zijn zusje in gesprek. 'Ik ben echt heel blij voor je zusje!' zei hij haar en Wendy glunderde. 'Ik ook voor jou,' antwoordde terwijl ze naar buiten keek waar Nikki en Brittany gezellig aan het kletsen waren. 'Ik zie hoe je naar haar kijkt, en hoe zij naar jou kijkt,' ging Wendaline verder. 'Jullie zijn leuk samen!' En Nikki was ook al positief over Brittany. 'Wat een leuke meid zeg!' begon ze. 'Wel een ander type dan jij bent, maar ik denk dat dat juist leuk is. Het kan een uitdaging zijn, maar volgens mij vullen jullie elkaar aan!' Nikki keek haar zoon aan. Ze had van te voren niet echt geweten met wat voor meisje Maxon thuis zou komen. Hij was de laatste jaren altijd zo rustig en op zichzelf. Maar ze was blij dat Brittany een extraverte persoonlijkheid heeft.
Plotseling kreeg Maxon een idee en schoten zijn ogen open. 'Wat nou als...,' mompelde hij terwijl hij naar binnen liep.
|