Maar alsnog vond ze het een genot om met de kids aan tafel te zitten en leuke verhalen over school te horen. En niet alleen gaf ze veel liefde, maar kreeg ook een hoop terug! Maar hoeveel Rebecca ook genoot en houdt van haar kinderen, ze miste iets in haar leven. En elke dag werd ze ermee geconfronteerd als ze alleen wakker werd, en ook weer alleen naar bed ging. Ze miste een liefde in haar leven en besloot actie te ondernemen. De kinderen hadden school, en Rebecca een dagje vrij van werk, dus ging ze naar een lokale bar. Misschien ontmoet ik nog leuke mensen, dacht ze hoopvol!
Gelukkig bleef Rebecca niet lang in haar eenzame bui hangen, en genoot van de kerstvreugde van haar kinderen. Het duurde ook niet lang of de kerst brak aan en na een lekker ontbijtje ging het gezin in pyjama voor de tv zitten. Er waren verschillende kerstspecials op tv om van te genieten. En gelukkig had Rebecca het huis nog een klein beetje kunnen versieren met de slingers. Een kerstboom zat er helaas niet in. Daar was haar woonkamer echt te klein voor. De kinderen vonden dat niet erg. Zolang ze maar cadeautjes kregen! Naast dat de kinderen wat speelgoed kregen, zaten er ook wat grote dingen bij. Zo zat er een knutseltafel bij, waar vooral Aiden de rest van de vakantie goed gebruik van maakte. Hij vond het gezellig, om vlakbij mamma ook creatief bezig te zijn.
Er werd al snel een afspraakje gemaakt. Elke keer als mamma en Aiden binnen iets wilde doen... Daarnaast werd ook de boekenkast uitgebreid met leuke kinderboeken. De kinderen konden allang lezen, maar mamma kon zo leuk vertellen dat ze bijna elke dag wel op een verhaaltje kwamen smeken. 'Ah toe mam!' Zei Aiden met lieve oogjes. 'Nou vooruit dan,' antwoorde Rebecca en ging samen met haar zoon zitten. Lauren was buiten toch weer met de viool bezig dus concentreren op haar schilderwerk zat er nu niet bij. Rebecca sloeg het boek open en begon met lezen. 'Er was eens in een heel ver land, een paars kasteeltje...' Rebecca besloot om zich een nieuwe stap te wagen. De ervaringsverhalen op de websites waren allemaal positief, dus klikte ze op aanmelden en maakte een profiel op een datingsite. Elke dag zette Rebecca braaf haar computer aan en keek op de site of ze berichtjes had gekregen. Zelf had ze nog geen berichtjes gestuurd, alleen een beetje rondgekeken op verschillende profielen. Het duurde overigens niet heel lang, na 3 dagen was het raak en had ze een aantal berichtjes in haar inbox. Met een man, Mart, klikte het wel en na een tijdje reageerde ze alleen nog op zijn berichtjes. Omdat het contact via de mailtjes zo gezellig was besloten ze dan ook snel om af te spreken in het park. De kinderen waren naar school en Rebecca had een vrije dag toen ze richting het park ging. Al snel herkende ze Mart van zijn profielfoto. Maar Mart was niet de enige die haar berichtjes had gestuurd en Rebecca besloot dapper om verder te gaan met het internetdaten. Elke keer weer in het park. De openbare plek met veel mensen om haar heen voelde vertrouwd aan. Maar het ging haar niet makkelijk af. Soms had ze helemaal geen klik met de persoon. Of was er een man waar ze de kriebels van kreeg. Helaas niet op de manier waarop ze had gehoopt. En toen de volgende man waarmee ze af had gesproken veel ouder was dan hij op zijn profiel had aangegeven, draaide ze zich in een keer om en liep meteen weer naar huis.
Nu ze niet meer op date ging met onbekende mannen via een datingsite dook Rebecca weer regelmatig achter de schildersezel. Maar soms stond ze zo te dromen dat iedereen met haar kon meekijken op het canvas. Een paar dagen later kwam Rebecca thuis na een lange drukke werkdag en zag dat het weer tijd was om de rekeningen te betalen. Terwijl ze zuchtend de enveloppen uit de brievenbus haalde viel er iets op in haar ooghoek. Het huis van de buren die al een maandje leeg stond, had nu meubels. Ze kon een tafel en stoelen bij het raam zien staan. Ze keek terug naar de stapel enveloppen en zag een ansichtkaart. Moonlight Falls. Wat leuk! Dacht ze. Een kaartje van haar penmaatje uit Moonlight Falls. Met de post nog in haar hand liep Rebecca lezend naar binnen. Ze had hem opgehangen bij de computer en de rekeningen in het laatje van het bureau. Die kwamen later wel. Eerst eens de nieuwe buren ontmoeten.
Een kwartiertje later liep Rebecca tevreden naar huis. Wat een leuke jongen, dacht ze.
1 Reactie
|