Vandaag was de eerste dag van het zomertoeristenseizoen. Maxon had er al een aantal meegemaakt. Zo kwamen er ook een aantal natuurliefhebbers naar Granite Falls in de voor- en najaarsvakanties. En zo nu en dan wat gezinnen rond de feestdagen. De eerste dag vond Maxon altijd het ergst. Al die mensen die in grote getalen in Granite Falls aankwamen. De echte natuurgeluiden uit het gebied kon je haast niet meer horen met al die auto's en enthousiast pratende mensen. Want natuurlijk ging iedereen, na het uitpakken van de koffers, meteen de omgeving, en het parkwinkeltje ontdekken. Voor Maxon dus een mooie reden om weer eens op bezoek te gaan bij Teun, de kluizenaar van Granite Falls. Maxon was ooit, tijdens een wandeling de doorgang tegengekomen, verstopt achter wat takken, en ging toen meteen op onderzoek uit. Na het opzij schuiven van een hoop spinnenwebben en andere obstakels kwam hij uit op een prachtige open plek tussen de bomen. Teun, een nuchtere natuurliefhebber, heette hem van harte welkom en als snel werden de twee vrienden. 'Ik dacht al. Waar blijft je?' grapte Teun toen hij Maxon aan zag komen lopen. 'Vandaag is het toch weer paradedag?' vroeg hij voor de zekerheid. Maxon plofde op het stamblok. 'Ja,' zei hij. 'Ik kon de eerste auto's al horen toen ik het bos instapte. Mooi op tijd weg dus! Lekker de rust in.' De twee kletsen nog even bij, maar daarna moest Teun weer aan het werk. Zo had hij een eigen moestuintje om van te leven en sprokkelde die veel hout bij elkaar om vervolgens beelden van allerlei dieren te maken op de houtbewerkingstafel. De beelden, populair als souvenir bij de toeristen, gingen naar het parkwinkeltje en in ruil daarvoor kreeg Teun wat geld om zijn vaste lasten mee te betalen. Meer hoefde hij ook niet. Hij had een prima leven zo in zijn uppie. Voor Maxon een mooi moment om zelf wat dingen te ondernemen. Zo ving hij een aantal insecten, dicht bij de rivier. Die konden nog wel eens goed van pas komen bij zijn kruidenmengsels. Hij had in het plantenkundeboek al een aantal recepten met insecten als een van de hoofdingrediënten gezien. Ook waagde Maxon zelf af en toe een poging achter de houtbewerkingstafel. In het begin bakte hij er niks van, maar na wat tips van Teun werd hij er al snel vaardiger in. Dit keer was het hem gelukt een spiegel te maken en vol trots legde hij die bij de voordeur, zodat hij het niet zou vergeten mee te nemen.
De dagen daarna bleef Maxon vooral in en om zijn huisje en dacht hij aan de vorige toeristendruktes. Zo hingen vaak de meiden elke keer weer aan zijn lippen als hij vol liefde vertelde over de mooie natuur.
Nadat Renske op de bank was geploft ging Maxon meteen naast haar zitten en gaf haar een kus. Ze beantwoordde die waardoor Maxon haar dichter naar zich toe trok. Maxon besefte hoe erg hij dit had gemist. Het was niet de liefde, hoewel die zeker welkom was. Hij vond Renske erg leuk, maar wist dat het niet meer dan dat ging worden. Maar hij miste hoe fijn het is om iemand in zijn armen te hebben en op te gaan in een zoen. Sinds het samenzijn met Renske nam Maxon zo nu en dan toch wel een meisje mee naar zijn boshuisje. Niet perse alleen maar om spannende dingen mee te doen, maar ook om samen een gezellige tijd te hebben. Al was Maxon enorm opgelucht toen Olivia zei terug naar haar accommodatie te gaan vanwege het avondeten. Op het eerste gezicht had hij haar leuk gevonden. Al was hij misschien bevooroordeeld door haar rode haar. Maar hij had totaal geen aantrekkingskracht met haar en voelde zich eerder ongemakkelijk dan dat hij chemie voelde. Daarnaast hadden ze ook geen gezamenlijke interesses en viel het gesprek dus regelmatig stil. Ze vertrok. Maxon deed de voordeur dicht en liep zelf naar de deur aan de achterzijde van het huisje. Tijd voor zichzelf. Tijd om even lekker te gaan vissen. Maxon schrok op uit zijn gedachte. Hij keek op de klok. Hij lag nu al een half uur wakker in bed te staren naar het plafond, denkend aan al die meisjes waar hij vorige toeristenseizoenen. Hij keek niet echt uit naar dit zomerseizoen. Hij wist nog hoe het afliep met Olivia afgelopen Mei. Maarja, hij zat nu ook al 3 dagen binnen en wilde nu wel weer er lekker op uit, in het warme zonnetje zijn. Hij besloot alvast zijn sportkleding aan te doen, ging ontbijten, ruimde de vaat op en liep vervolgens naar buiten, naar zijn meditatiekrukje. Het viel hem op hoe goed het dit keer ging. Hij kon zich goed concentreren en zijn gedachtes helemaal uitschakelen. Totdat er een kleine windvlaag langskwam, en hij dit ook voelde onder zijn benen en kont. Maxon deed zijn ogen open en schrok zich rot. Wat zat hij hoog en vooral... hoe kwam hij zo hoog? 'Oeh, dat ziet er pijnlijk uit,' hoorde Maxon plotseling. Geschrokken deed hij zijn ogen open en zag hij een meisje met zwart gevlochten haar staan. Hij was zo geconcentreerd met zijn meditatie dat hij niet eens door had dat er mensen voorbijgelopen waren. 'Zeker je eerste zweefervaring?' vroeg ze vervolgens. 'Mijn eerste... wat?' vroeg Maxon verbaasd. 'Oh ja zeker!' reageerde ze. 'Voor iemand die vaardig is in meditatie is dit kinderspel.'
Het meisje zag de verbaasde blik op Maxon zijn gezicht. Volgens haar wist hij er het fijne niet van. 'Kom, ik wilde toch een stukje gaan wandelen. Ga mee en dan leg ik het allemaal uit!' Ze draaide zich om en Maxon volgde haar. 'Oh, ik heet trouwens Kaia!' zei ze vervolgens.
0 Reacties
|