Het was alweer een maand na de 18e verjaardag van de blonde tweeling en er waren veel dingen anders. Zo was Aiden nog geen week later het huis uit. Hij bleek al die tijd al bezig te zijn geweest met het zoeken naar een huisje, en vertrok op het moment dat zijn voogdijschap over de tweeling verviel. Lauren was hierdoor een beetje teleurgesteld in haar broer, ook al begreep ze hem wel. Verder bleek Nikki net als Lauren niet alleen verder te willen en nodigde Lauren haar uit om samen in haar huisje te gaan wonen. 'We moeten wel een slaapkamer delen, maar ach, dat doen we nu ook!' Daarnaast was er goed nieuws voor Luke. Al die pogingen achter de computer had hem nog steeds geen huis opgeleverd. Totdat Lauren het nieuws vertelde dat zij en Nikki zelf zouden verhuizen, en hij dit huis mocht houden.
Een paar dagen later plofde Lauren naast haar zus op de bank. 'Zo, het is zover hoor!' zei ze enthousiast! 'Morgen kunnen we erin!' Nikki kreeg een grijns van oor tot oor en keek haar zus blij aan! Hoewel het nieuwe huis niet echt Nikki haar smaak was, die meer van klassiek hield. Voelde ze zich wel meteen thuis. Haar zus was dan nogal bijzonder in kledingkeuze en schilderstijl. Haar inrichting was nogal strak en simpel. Maar Nikki kende haar zus. Dat is precies hoe ze het wil! 'Laat de schilderijen spreken!' had Lauren ooit een keer gezegd. In het nieuwe huis nam Nikki meteen het huishouden op zich. Ze wist dat Lauren er niet zo dol op was, en zelf vond ze het niet erg. Vooral het koken vond ze leuk, al maakte ze soms wel wat extra zodat ze kliekjes overhadden voor andere keren. Lauren was regelmatig te vinden in de lege kamer voorin het huis. Ze had er een extra slaapkamer van kunnen maken, of een woonkamer en die daarmee scheiden van de keuken. Maar nee, Lauren koos ervoor om het haar mini atelier te zijn. En zo stond ze dus elke dag voor haar canvas, met het mooie uitzicht over de straat en het kruispunt lekker te schilderen. Dat Luke de sterker geworden band met zijn zusjes meer waardeerde, was al snel te merken toen hij met een paar dagen op de stoep stond. 'Ja, ik dacht, misschien kunnen we wat leuks gaan doen!' zei Luke voorzichtig. Lauren was druk bezig in haar schildersessies. Ze had gisteren nog een schilderij verkocht dus de muur in het atelier was weer wat kaler geworden. Maar Nikki had er wel oren naar! 'Ik ga wel mee! Gezellig! Wat gaan we doen?'
Eenmaal thuis kon Nikki niet wachten om het aan Lauren te vertellen, maar die lag al prinsheerlijk in bed. Nikki kroop er uiteindelijk maar naast en met diezelfde vrolijke glimlach viel ze in slaap. Lauren was thuis lekker bezig geweest en het atelier begon langzamerhand voller te worden. Het zou niet lang duren of ze zou uitwijken naar de rest van het huis. Niet dat Nikki dat erg vond. Ze begon kunst steeds meer te waarderen, en werd nieuwsgierig naar andere kunststijlen. Er hingen twee schilderijen in het huis van hun moeder Rebecca, één daarvan die Nikki erg mooi vond. Ze merkte dat de klassieke stijl haar erg aansprak. Thuis vond ze Lauren weer in het atelier achter haar schildersezel. ‘He zus!’ Nikki kwam opgewekt het atelier binnen. ‘Ik heb een vraagje!’ Lauren legde haar kwast neer en draaide zich naar Nikki. ‘Zou je mij misschien een keer willen helpen met schilderen. Ik begin er nieuwsgierig naar te worden en wil het ook wel eens proberen!’ ‘Tuurlijk help ik je,’ antwoordde Lauren. ‘Nog even en we worden een schildersfamilie!’ Nikki had al een ander shirtje aangedaan en de zusjes stonden al ruim een half uur achter de schildersezel. Nikki pakte de tips van haar zus snel op. Lauren was zeker onder de indruk. Toen ze net de kwast terug had gegeven aan Nikki, om een techniek uit te proberen ging Lauren’s mobiel af. ‘Luke’ stond er in het scherm en Lauren nam op! ‘Super dat je kon komen!’ biecht Luke opgelucht op. Lauren liep achter Luke aan het huis in. ‘Nou Vertel!’ zei Lauren toen ze bij Luke thuis in de keuken stond. ‘Nou…’ Luke zucht. ‘Esmee is zwanger en het is van mij.’ Het kwam met een lichte afkeer uit Luke zijn mond. Het enthousiasme over de betekenis van de boodschap werd meteen onderdrukt door de manier waarop Luke hem gebracht had. ‘Ja jongen,’ zucht Lauren eerst. ‘Jij loopt te rotzooien. Dit krijg je er nou van! Je neemt toch wel je verantwoordelijkheid hè?’ Luke zuchtte. ‘Nou, ik hoopte eigenlijk dat jij zou weten wat ik moet doen?’ Luke draaide zich om en ging leunde tegen het aanrecht. ‘Hoe bedoel je!’ Je kon aan de toon horen dat Lauren pissig werd. ‘Hier moet je niet zo nonchalant over doen. Het is geen T-shirt die je terug naar de winkel kan brengen!’
Toen Lauren aan het eind van de middag thuis kwam, was Nikki lekker bezig geweest. Terwijl Lauren een lijstje uitzocht vertelde ze het voorval bij Luke thuis. Nikki gilde eerst van enthousiasme toen Lauren vertelde dat Luke een kindje verwacht, maar schrok daarna toen Lauren verder vertelde. ‘Het komt toch wel goed?’ vroeg Nikki hoopvol toen Lauren haar verhaal klaar had. ‘Ja, ik denk dat ik door hem doorgedrongen ben! En wij worden gewoon gezellig oppastantes!’ Nikki klapte van vreugde in haar handen. Inmiddels had Lauren het schilderij van Nikki in het lijstje gestopt. ‘Ik denk dat deze een heel mooi plekje in de keuken verdient!’ Hoewel het uitje gister nogal bijzonder was, vond ze het wel fijn om even uit het atelier te zijn. Zo besloot Lauren de volgende dag ook op stap te gaan en ging ze naar het park in Willow Creek. Die vond ze stiekem toch mooier en rustgevender dan het park in Oasis Landing.
Maar voordat Lauren er verder over kon nadenken werd haar blik gegrepen op iets anders. Aan de andere kant van de fontein zag ze een meisje en ze vergat alles om zich heen. ‘Euh… sorry. Ik moet gaan,’ mompelde Lauren. Haar ogen gefocust op het meisje. Lauren wist niet wat ze zag. Zag ze misschien wat ze wilde zien?
0 Reacties
|