Maxon en Nikki zaten samen op het balkon. 'Kunnen we even praten? Ik moet je iets vragen,' had Maxon 2 minuten daarvoor gezegd. Nikki had haar boek weggelegd en was Maxon gevolgd naar het balkon. 'Ik wil graag mijn achternaam veranderen,' begon Maxon. 'Naar Pulse.' Nikki keek haar zoon geschrokken aan. 'En er komt veel papierwerk bij kijken, waaronder een toestemmingsverklaring van iemand met de gewenste naam.' Maxon keek zijn moeder aan. 'Zou jij dat willen doen?' 'Mam, welke band!' zei Maxon grappend al kwam het er lomper uit dan hij had bedoeld. 'Nee, maar serieus. Ik heb hem al een tijd niet meer gezien en daar ook geen behoefte aan.' Hij keek zijn moeder aan en zag hij dromerig blik in haar ogen. Waarschijnlijk vergelijk ze zijn situatie met haar eigen. 'Mam, ik weet dat jij je vader nooit gekend hebt en dat je niet wilt dat ik dat gemis ken. Maar dit is een persoonlijke keuze!' Maxon was vervolgens snel begonnen met het starten van de aanvraag. Het was een formulier van 3 pagina's met allerlei vragen over zijn huidige gegevens, de naam die hij wilde aannemen en zijn motivatie ervoor. Daarnaast moest hij allemaal bijlages meesturen. Zo had zijn moeder een toestemmingsverklaring ingevuld. Maar ook moest hij zijn geboorteakte en de trouw- en scheidingsakte van zijn ouders opvragen om die vervolgens mee te sturen met zijn aanvraag. Het duurde een week voordat hij alles compleet had. Voordat Maxon een uur later naar bed ging bekeek hij nog snel even zijn mailbox. Zijn ogen sprongen wagenwijd open en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Ondertussen had Wendy een vriendje gekregen. Nikki was enorm tevreden over haar dochters keuze. 'Het lijkt me een goede jongen,' had ze gezegd toen ze haar dochter met een grote glimlach thuis zag komen na een date. Maar Otis voelde zich ook op zijn gemak bij de familie en kwam regelmatig over de vloer. Maxon was ook enorm blij voor haar zusje en voelde zich dan ook minder schuldig om vlak daarna uit huis te gaan. Hij was aangenomen bij dat sollicitatiegesprek en het liep hem zo goed af dat hij al snel een promotie op zak had. Zodra hij zijn aanvraag voor een nieuwe achternaam had betaald was hij gaan zoeken naar een huisje. Het was een klein huisje en niet helemaal in Maxon zijn stijl, maar er was weinig beschikbaar in Newcrest van zijn budget. Wie weet loopt het straks op het werk zo goed dat ik binnenkort naar wat anders kan verhuizen. Het was een gedachte die in zijn eerste weken van zelfstandigheid vaak rondspookte in zijn hoofd. Wel was Maxon erg blij dat het kleine huisje een eigen tuintje had. Zo kon hij ook hier verder met tuinieren.
Als Maxon vrij was, kon je hem voornamelijk vinden in zijn achtertuin, waar hij van de natuur genoot of zijn plantjes verzorgde. Maar als Maxon een werkdag had, nam hij voor zijn dienst nog even de tijd om in het gras te liggen en naar de wolken te staren. Nog even een rustmomentje pakken voordat hij weer naar het hectische theater moest met al die mensen daar. Soms twijfelde Maxon wel eens of hij wel de goede keuze had gemaakt. Het werk vond hij echt heel leuk, maar hij was liever op zichzelf. Liever in vertrouwde en rustige omgeving. Weg van al die spanning. Met een toeter werd hij uit zijn gedachten wakker geschud. 'Hé Max, kom je nog?' Maxon ging rechtop zitten en zag zijn collega voor zijn huis geparkeerd, starend naar Maxon. Ze reden altijd samen naar het werk. Maxon vond dit erg prettig. Zo hoefde hij niet met de drukke tram mee. Maar nu was Rolf wel erg vroeg. Zuchtend stond hij op en liep hij naar de auto. Toen aan het eind van de week de eerste rekeningen in de bus vielen, maakte Maxon zich geen zorgen. Hij had net een promotie gehad en daar zat een kleine bonus bij. Een aantal had hij meteen, voorzien van handtekening, weer op de bus gedaan. Daarna liep hij met nog een brief in zijn hand weer terug naar binnen. Er zat namelijk nog een enveloppe bij de post, met het logo van de overheid. Eenmaal binnen maakte hij hem snel open en scande de brief. Helaas was het maar een korte mededeling. Zijn betaling was ontvangen en zijn verzoek tot naamswijziging werd in behandeling genomen. Het gaf hem weer zin om de familie weer eens op te zoeken. Hij stapte de deur uit, op weg naar zijn overbuurman. Maxon stak de straat over en liep de hoek om. Meteen kon hij Danny al zien staan, die net het huis uit kwam lopen. 'Hé Danny!' begroette Maxon hem. 'Hé neef! Kom je voor Logan?' reageerde Danny enthousiast. Maxon knikte. 'Ah, dan moet ik je helaas teleurstellen gozer!' zei Danny nonchalant. 'Hij heeft een sollicitatiegesprek.' 'Oh, wat goed!' zei Maxon, maar voordat hij verder kon praten ging Danny verder. 'Ja zeker! Ik weet alleen niet waar en wanneer hij terug komt. Sorry gozer!' en hij gaf Maxon een broederlijke klap op zijn schouder. 'Ik moet trouwens zelf ook gaan,' ging Danny verder. 'Ik heb een date!' Met een grijns op zijn gezicht liep Danny richting de tramhalte. Maxon liep terug naar huis. Hij had net de voordeur een seconde geleden dichtgedaan toen zijn mobiel afging. "Lieke" stond er op het scherm en hij nam op. 'Hé Lieke!' zei hij enthousiast. 'Hoe is het?' 'Ja goed.' Lieke klonk vrolijk. 'Maxon, vraagje he! Wat doe jij morgenavond?' 'Ik heb nog geen plannen,' reageerde hij. 'Wat wil je gaan doen?' 'Nou, ze hebben hier weer een open podium! Moet je doen,' zei ze. Maxon was even stil en dacht na. Had hij nu alweer zin om voor onbekende mensen een grappig verhaal proberen te vertellen. Lieke voelde dat kenbaar aan want al snel ging ze verder. 'Kom op Max. Dit kan je! Je grootste fan komt graag kijken!' De volgende avond was het dan zover. Hij was als tweede aan de beurt voor het open podium en had al snel wat lachers op de hand. Het viel hem al op, nadat hij er ingekomen was, dat de mensen zijn show konden waarderen. Sommige waren met hun drankje van de barkruk gestapt en op een van de loungebanken gaan zitten. 'Maar dat is dan ook hartstikke logisch.' vertelde Maxon sarcastisch. 'HAHAHAHAHA, Hihihihi.' Een wat oudere vrouw proestte het uit van het lachen. Ze stond helemaal vooral en keek benieuwd naar wat Maxon nog meer te vertellen had. Maxon was daardoor even van zijn stuk gebracht en het duurde een paar seconden voordat hij zichzelf herpakte en verder ging met zijn verhaal. Tuurlijk was het grappig bedoeld, maar zo grappig...? Lieke keek vanaf een afstandje toe. Ze had Maxon zijn blik gezien en wist dat het vrouwtje niet zijn favoriete persoon uit het publiek was. Het was eigenlijk al iets aan de te drukke kant voor Maxon en als er dan nog een excentriek persoon tussen zit.. Tja.
'He Max!' Lieke kwam aangelopen en gaf hem een knuffel. 'Hartstikke leuk zeg!' Ze draaide zich terug en zag Maxon zijn blik. 'Oh, kom op. Je bent beter dan je denkt en dat je zenuwachtig bent is hartstikke normaal.' Maxon wilde er eigenlijk op reageren maar slikte zijn opmerking toch maar weer in. Op dit punt zat Lieke gewoon anders in elkaar. 'Ik kan alleen niet blijven om het te vieren,' begon Lieke weer. 'Ik heb nog een afspraak! Maar ik kom zeker nog een keer langs om je huisje te zien,' zei Lieke voordat ze vertrok. Met een glimlach kwam hij daar 5 minuten later ontspannen weer uitgelopen. Klaar om lekker naar huis te gaan.
'Hoi,' begon een meisje tegen hem. 'Ik vond het echt fantastisch.' zei ze met een knipoog. Het bracht Maxon even van zijn stuk. 'Oh.. euh.. Ja dankjewel!' stamelde hij uit. Het verbaasde hem. Hij ging vaak met meiden om, zoals zijn familie. Of Suzanne bij het schaken. 'Een paar vrienden van me gaan naar de bar hier even verderop. Heb je zin om mee te gaan?' Maxon knikte instemmend. Het idee om naar huis te gaan, een serie te kijken en vroeg zijn bed in te duiken was hij inmiddels helemaal vergeten. |